Σαββατοκύριακο στην πανέμορφη Χάλκη

Ακόμη ένα νησάκι της Δωδεκανήσου άνοιξε την αγκαλιά του για να μας γνωρίσει τις ομορφιές του.

Η μικρή, γραφική Χάλκη με το Νημποριό της και τα γραφικά ταβερνάκια της στο έμπα του λιμανιού της, με τα ψηλά περίτεχνα καμπαναριά των εκκλησιών της, το εντυπωσιακό ρολόι και τους ζεστούς και καλοσυνάτους ανθρώπους της.

Η Χάλκη με το ερειπωμένο χωριό της και το ενετικό κάστρο από πάνω του που μας χάρισε τις όμορφες εικόνες την ώρα του δειλινού. Τα νερά στον Πόνταμο και στα Φτενάγια που μας χάρισαν ώρες ατελείωτου παιχνιδιού.

Τα στενά γραφικά δρομάκια της,  με σκυλάκια πολύχρωμα στις γλάστρες των σπιτιών και η ρίγανη που μοσχομύριζε στις πλαγιές.

Ο πρόθυμος, ευγενικός και «γραφικός» Πέτρος  «Ψαροφαγιά» που μας είπε ιστορίες του νησιού μιλώντας μας για τη ζωή του μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Η γλυκιά Μαρία από το «λουλούι» που μας χάρισε ένα ντόμινο από το μαγαζί της για να παίζουμε. Ο Δήμαρχος κ. Μιχάλης Πατρός που μας συγκίνησε με την ανθρωπιά του και τον συγκινήσαμε και εμείς με το μεγαλείο της ψυχής της Ειρήνης μας. Ο Λιβάνιος και όλοι οι άνθρωποι που φρόντισαν για το αποχαιρετιστήριο γεύμα μας το μεσημέρι της Κυριακής στην αγκαλιά του λιμανιού του Ιμπορίου, όλοι αυτοί που ανταμώσαμε και η ψυχή μας γέμισε χαρά.

Η Χάλκη που όπως και η ζωή τα έχει όλα τα όμορφα και τα άσχημα.

Να ξεχάσουμε την επαφή μας με όσα μας ταλαιπώρησαν στη διαμονή μας στο μοναδικό ξενοδοχείο του νησιού, που από μόνο του φέρει την αξία των ιστορικών μεταποιήσεών του στη χρήση του μέσα στα χρόνια, και για αυτό είναι σημαντικό, και να κρατήσουμε  στη μνήμη τις γραφικές εικόνες, τα γλέντια με τους χορούς το Σάββατο το βράδυ, τη φωνή με τους στίχους και το τραγούδι του κ. Πέτρου «Ψαροφαγιά», τη γλυκιά θλίψη με τα γκριζωπά σύννεφα να καθρεφτίζονται στα νερά την ώρα που κουνούσαμε τα καπέλα για αποχαιρετισμό την Κυριακή το απόγευμα.

Με τα λόγια του Χρύσανθου μας «κυρία κρίμα που φεύγουμε, ήταν ωραία όσο κράτησε» ,

να ευχαριστήσουμε το νησί και τους ανθρώπους που μας έκαναν τη ζωή μας όμορφη σε αυτό.